siento que este en gallego, pero es que la poesia solamente la escribi en este idioma por union a mi tierra. aun asi espero que os guste y me deis vuestra opinion:
Alzadas torres de árbores douradas,
defensoras indómitas da morte,
gardiás das portas de enreixado forte
que acubillan, xa por min, a túa alma.
lonxanas bágoas que nos separan
formando espadas de amor e de penas
que esmorecen as verbas, tan serenas,
que finan ó albor nun bico de prata.
grises luceiros teus ollos semellan,
fuxido o tesouro que eles agochan,
cun brillo tenue agardan a derrota
dun corpo espido de inexperta nena.
E pronto xuntos miña namorada,
nun limbo de amor... oxalá me tomes;
quitareime a vida e o enreixado, morte,
deixará marchar ó fin a túa alma.
si quereis que os traduzca o aclare algo pedirmelo que no me importa. un saludo.
